BU GİNE BAŞKA GİNE (5) : GARİP OLAYLAR

Burası bir bakkal dükkanı ve bugün satılan tek ürün muz.

Çoğunluğu katolik hristiyan olsa da, halk, belki de genetik kodlarında yerel pagan gelenekler hala kazılı olduğu için, yer yer “korkutucu” derecede batıl inançlara sahip(miş). “Korkutucu” sıfatını ise son seyahatimde yine meslekdaşımın verdiği bilgilerden sonra kullanmaya karar verdim. Afrika’nın kanayan yarasıdır “kara büyücülük” faaliyetleri (bizim töre cinayetleri gibi). Herkes bilir, ama kimse hakkında konuşmaz. Korkutucu çünkü, ülkede bu faaliyetler sonucu ölen çok insan var(mış). İşin ilginç yanı bunlar suç olarak kayıtlara geçmiyor, zira kimse (korktukları veya “ böyle olması gerektiğine” inandıkları için) şikayetçi olmuyor(muş). Meslekdaşım, “sadece Malabo’da olanları anlatsam bana inanmazsın” dedi. Yolu büyücüden geçmeyen yok anladığım kadarıyla. Bu konunun alenen konuşulması, sorulması da hoş değil zaten. Bu da onların “tabusu” demek...

Kilisede ayin

Bir kaç kez gittiğimiz bar ve gece klüplerinde barmenlerin birayı açar açmaz şişenin ağzına kağıt peçete tıkıştırmaları ve bira içenlerin de biralarından yudum aldıktan sonra aynı peçeteyi şişeye kapatmaları dikkatimi çekti. Bunu “hijyen” sebebiyle yapıyor olabileceklerini düşünmüştüm, her ne kadar “hijyen kaygısı” diye bir kaygı türünün buralarda olmadığı ortada olsa da... Şaşkınlığımı farkeden orada uzuuuun yıllardır yaşayan Lazarus “Bunu neden yapıyorlar biliyor musun? Çünkü insanlar zehirlenmekten korkuyorlar” dedi. En “favori adam yoketme" yöntemi bar gibi anonim mekanlarda içeceklere zehir konmasıymış. Sebebinin bazen “kara büyü” ile, bazen de (diyenlerin yalancısıyım) "derin devlet işleriyle" bağlantılı olduğunu söylediler... Öyle ya da böyle, insanların ciddi bir “zehirlenme paranoyası” yaşadıkları bariz. “Burada zehirlenerek ölürsen, kimse gerisini araştırmaz” dedi Lazarus.

Her daim ağızları peçete ile kapatılan bira şişeleri

Ana karanın ve ülkenin en büyük şehri Bata’dan ülkenin derinliklerindeki başka bir şehir olan Mongoma’ya gitmemiz gerekti bir gün karayoluyla. Kendi tercihimiz değildi gerçi, ama işte 3 saatlik süren karayolu seyahatimizi hayatımın “riskli” deneyimi olarak hatırlayacağım.

Bir defa bildiğiniz yollardan değil oradaki yollar: Yanyana iki aracın aynı anda geçmesinin mümkün olmadığı darlıkta, ne banketi, ne dirseği, ne yol işareti, ne kedi gözü.... (yer yer -istisnasız hepsinin içine düştüğümüz- derin çukurların olduğu, gelişigüzel dökülmüş asfalt ve çılgıncasına keskin virajlar dışında) hiç ama hiç bir şeyi olmayan yollar... Üstüne ehliyetsiz bir şoför (ülkede ehliyet sistemi ve eğitimi olmadığını da bu acıklı seyahatimizin ortasında, artık şoföre yavaşlaması için bas bas bağırmakta olduğumuz sırada öğrendik:))... Ayrıca, her 20-30 km de bir kurulmuş asker barikatı ve kontrol noktaları... Her kontrol noktasında size elindeki makinalı tüfeği doğrulturak yaklaşan askere niye seyahat ettiğinizi, derdinizi, amacınızı anlatmak zorundasınız. Ve bu işin şakası yok: Bu ülkede güvenlik güçlerinden korkmanız gerekiyor. Hal ve tavırlarından ellerindeki gücü keyfi kullanabilecekleri izlenimini hemen ediniyorsunuz zaten. Seyahat nihayet mucize eseri kazasız belasız bittiğinde blendırdan geçirilmiş gibi hissettim kendimi:)

Kendilerinden muz aldığımız anne ve oğlu (dikkat göbek var:))

Ülkenin neredeyse tamamı yağmur ormanlarıyla kaplı. Tanzanya’da da görmüştüm yağmur ormanlarını, ama onlar, içlerinden insanların geçmelerine izin verecek kadar “dost canlısı” idiler. Buradakilerin ise içine girmek adeta imkânsız, o denli sık... Havadan yemyeşil bir okyanus gibi görünen bu ormanlar, cepheden baktığınızda simsiyah ve alabildiğine “ürkütücü”. Karayolunun kenarında sağlı sollu, sık sık gördüğümüz 5-10 barakadan oluşmuş, elektrik dahil hiç bir şeyi olmayan ve kapkara ormanlarla çevrilmiş köylerde (ve genelde ülke kırsalında) yaşayan halkın niçin keskin bir şekilde batıl inançlara sahip olduğunu ve yüzlerinde her daim “az önce cin görmüş” ifadesi taşıdıklarını daha iyi anlıyorsunuz. Bu insanların özellikle gece zifiri karanlık çöktüğünde, zihinlerini meşgul edecek, dikkatlerini başka yöne çekecek başka hiç bir alternatifleri olmadığından, içinde ne olduğunu hiç bilmedikleri bu kapkara ormanlardaki cadılar, canavarlar, vahşi hayvanlarla ilgili fantezi kurmalarının gayet doğal olduğuna, o nedenle halen yoğun şekilde batıl inanç ve kara büyü egemenliğinde yaşadıklarına hükmetttik. Dönüşümüz geceye kaldığında, o karayolunda o kadar korktuk ki biz de kendimizi bu tür yargılara ulaşmaktan alıkoyamadık:)

Yanlış anlamayan, bu teyze büyücü değil, o da bize hindistan cevizi sattı:)