MERHABA:)

Yazmaktan bazen çok keyif alır, bazen sıkılırım. Sıkılmadan yazdığım zamanların getirileri de hoş olmuş, o yazıların bazıları çeşitli vesilelerle dergi ya da gazetede çıkmıştı. Sıkılıp yazmadığım dönemlerde ise yaşadıklarımın sadece “görsel” kayıtları kaldı geriye. Şimdi düşününce, zamanında bana inanılmaz keyif ya da ders vermiş pek çok seyahatin, anının, duygunun bana hissettirdiklerini bir kenara not almadığıma üzülüyorum.

Ben yeni yer görmeyi, yeni insan tanımayı, yeni bir şeyler öğrenmeyi çok severim. Kendimi pek bir şeyle sınırlamam. Bazılarına “maymun iştahlılık”gibi gelebilir:) Ama ben hayatı “kendini ve dünyayı keşif macerası” olarak algıladığım için halimden memnunum. Öğrendiklerimi hayata geçirmeye gayret ederim, bundan çılgınca keyif alırım:) Blog işine kalkışırken de ilk amacım bu özelliklerim sayesinde hayatıma tecrübe olarak kattığım şeylerin bende bıraktıkları “izin” bir de yazılı kaydını tutmaktı. Yine de genel olarak kısıtlamayı ve kısıtlanmayı sevmediğimden, bu blog için bir “konsept” vaadim olmayacak.

Fikir bir senedir var ama hayata ancak geçiyor işte. Uzadı, çünkü ilk başta “ya sıkılırsam?” kısmını kafamda tarttım (nitekim okuduğum bazı bloglar “sıkılma” gerekçesiyle hayata veda etmişlerdi), sonra “nedir bu blog işi?” diyerek nette bu alemin içine daldım. Daldıkça bir çok güzel insan ve bir çok güzel fikir keşfettim. Öyle ki her gün günlük gazeteden daha çok takip etmeye başladım onları. İtiraf etmeliyim ki, bu kadar yaratıcı blog ve üretken blog yazarını okuduktan, tanıdıktan sonra “eh artık sıra bende” demek hiç kolay olmadı. Blog okuma tarihimin başlangıç noktası Sevgili Dilara’nın Journey To Blue ’su idi. Hala da en sevdiğim bloglardandır ve bu sayede hayatıma kattığım güzel bir insandır Dilara. Bana bu konuda fikir ve ilham verdiği için kendisine ayrıca teşekkür ediyorum.

Yola yalnız çıktım ilk başta. Sonra, yine benim gibi yola yalnız çıkarak bir blog açmış ama bir çok sebeple güncelleyememiş olan eşim Alev ile, biraz da son dönemde birlikte kafa yorduğumuz “sadelik” düşüncesi doğrultusunda, blogları birleştirme kararı aldık. Bu hem derli topluluk adına, hem de çoğu deneyimi birlikte paylaştığımız için makul geldi bize. Alev'in eski yazılarını da buraya taşıyacağımız için, ilk başlarda eski tarihli yazılar olacak bazıları. Ben de eskilere uzanıp, yazıyla yeniden canlandırmaya çalışacağım bazı seyahatlerin ya da olayların ben bıraktığı tatları... Bazen Alev yazacak, bazen de (tahminen daha çok) ben... Belki de mesleğim gereği, ben lafı uzatmaya meyilliğimdir; Alev de, belki de mesleği gereği, daha “az ve öz” yazar.

Bu dünyaya girip “hoş bulalı” çok olmuştu, şimdi biz de hoşgeldik deyip başlayalım.

Böylece hepinize MERHABA...